Sevda.

Kalıplarına sığmayan,sığmadıkça dolup taşan bir sevdaydı yaşananlar. Zamanın durduğu anlar vardır ya da hiç zihinden gitmeyen o anılar kümesi... Bazen boş bir oda, bazen bir metrobüs merdiveni,bazen bir cam kenarı... Hepsi Sevdaya dahildi...

En son ne zaman bir sevdaya dahil olmuştu? Gerçek anlamda bir sevda hissine sahip olamayacağını uzun zamandır düşünüyordu. Bu şekilde kabul etmişti artık her şeyi. Çünkü yekpare bir düşüncesi,sıkı sıkıya tutunduğu doğruları ve bakış açısı vardı. Evet her zaman "öteki" olmuştu, ajitasyon yapmak için değil de anlaşılmak için bunu benimsemişti. Yıllarca anlaşılamamak ve her sevdasında aynı sona düştüğü için belki de artık çok önemsemiyordu. Bu önemsememe öyle bir noktaya gelmişti ki kendini bile önemsemediği çok zamanları olmuştu,olmaya da devam ediyordu... Peki hepsi tamam neydi onu bu yolculukta ayakta tutan şey ? Neden tüm bu çile ? Düşünmemenin düşünmekten zor olduğunu öğrenmesi can sıkıcı geliyordu artık.

Tüm sevinçler,tüm gülüşler,tüm çocukluklar,tüm kırgınlıklar,tüm ağlamalar,tüm yeni yerler,tüm düşüşler,tüm kalkışlar,tüm hayaller...

Bütün bu tüm'lerin hepsi hayata dahildir. Hayat ise Sevdaya...