Uzak.

Mesafeler duygularımızı tetiklediği kadar, yalnızlığımızı perçinler. En yakınken uzak olmak da vardı hayatta, uzaklardayken en yakın hissetmekte...

En fazla ne kadar uzağa gidebilir insan? Defalarca sözlerinde,düşüncesinde kaçmak olsa da bu gidiş gerçek bir gidiş midir ? Bavulumuzu toplarken ki içimizdeki huzur uzaklarda da devam edecek mi ? İnsan gittiği yerde tüm yalnızlığında ve o ıssızlığın içinde de tek başına evren olabilmeli diye okumuştu bir yerlerde. Tüm gidişlerin yeni hayat iplikleriyle bir sıra dikiş olacağını hissetmekti en elzem olanı. Uzaklıklar ruhların ilacıdır. O ruhlar hisseder bir şeyleri. O ruhlar kaçınılmaz olanı bilir. Ve yine aynı o ruhlar bavulunda taşır tüm gerçekliğini...

Eminim gittiğim ve gideceğim yerlerde yağmur benimle gelecek. O karanlık havalar ruhumu besleyecek. Onunla her şey çok güzel olacak ve her şeye rağmen yağmura çok teşekkür ederim...